ΕΘΝΟΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:
ΑΝΑΒΙΩΣΗ & ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ
Τελειώνοντας αυτήν τη σειρά μαθημάτων της γλώσσας runasimi των quechua –δηλ. των απογόνων των Incas- που συνεχίζουν να υπάρχουν σήμερα στις Άνδεις και ο πληθυσμός τους φτάνει τα 8.000.000 στο Περού, στη Βολιβία, στον Ισημερινό, στη Β. Αργεντινή και Χιλή και στη ΝΑ. Κολομβία, θα θέλαμε να αναφέρουμε κάποια στοιχεία για τις προσπάθειες που γίνονται σήμερα σε όλον τον κόσμο, προκειμένου να διατηρηθούν οι γλώσσες που βρίσκονται σε κίνδυνο εξαφάνισης και να αναβιώσουν όσες έχουν ήδη εξαφανιστεί.
Η γλώσσα είναι το πιο αυθαίρετο, αλλά συγχρόνως και το πιο λογικό αγαθό της ανθρώπινης σκέψης.
Η ύπαρξη μίας γλώσσας και η διατήρησή της σε ζωντανή, ενεργή μορφή, αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την πνευματική υγεία της Ανθρωπότητας.
Σήμερα (21ος αι.) υπάρχουν περίπου 7.000 γλώσσες.
Το 96% του παγκόσμιου πληθυσμού μιλάει μόλλις το 4% των υπαρχόντων γλωσσών.
Σύμφωνα με την πνευματικότητα των ιθαγενών, η γλώσσα αποτελεί το "στόμα του λαού" που τη μιλά, αλλά και το "στόμα της γης" (και της φύσης) που τη δημιουργεί. (Runasimi = "του Ανθρώπου το στόμα")
Επειδή, από ηθικής πλευράς, η γλώσσα αποτελεί παρακαταθήκη ιδεών, αξιών κι εμπειριών ενός πολιτισμού -κλασικού ακαδημαϊκού ή λαϊκού-, όταν μία γλώσσα εξαφανίζεται εσκεμμένα (λόγω κατάκτησης ή παγκοσμιοποίησης), τότε η κατάσταση του λαού της μπορεί να συγκριθεί με βομβαρδισμό του... Λούβρου! Ο θάνατος μίας γλώσσας (linguicide), λοιπόν, ισοδυναμεί με παιδομάζωμα... (Παν/μιο Adelaide, Australia)
Μία λέξη-πολιτισμικό/φιλοσοφικό κλειδί, αποτελεί θησαυρό της Ανθρωπότητας.
Βλ. https://idiaiteramathimataxenonglosson.wordpress.com/2014/09/21/cervantes/
Ανάλογα με το στάδιο καταστροφής που έχει υποστεί μία γλώσσα, είναι δυνατόν να εφαρμοστούν οι ακόλουθες μέθοδοι:
1. Reclamation / Αποκατάσταση (για γλώσσες σε «χειμερία νάρκη»)
2. Revitalization / Αναζωογόνηση-Ανανέωση (για γλώσσες που έχουν υποστεί σοβαρή ζημιά)
3. Reinvigoration / Ενδυνάμωση (για μικρής έκτασης γλώσσες που διαθέτουν ανήλικους που τη μιλούν ως μητρική)
Η Αποκατάσταση πραγματοποιείται με ντόπιους ομιλητές, και η Ανανέωση μέσω της μετάφρασης, ενώ η υπερ-διόρθωση αποβαίνει εις βάρος της αυθεντικότητας.
Τα φαινόμενα που παρατηρούνται σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι τα εξής:
Α. Εννοιολογική επέκταση (αίμα > κρασί)
Β. Σύνθετες λέξεις
Γ. Αναδιπλασιασμός συλλαβών: Kchullu-kchullu = κρουστό μουσικό όργανο των Άνδεων
Δ. Παλίνδρομη δημιουργία
Ε. Ονοματοποιία
ΣΤ. Παράγωγα λέξεων
Ζ. Δάνεια
Η. Δάνεια σε μετάφραση (qollqe = ασήμι > χρήμα)
Πάντως, είναι αδύνατον να αναγεννηθεί μία γλώσσα χωρίς δάνεια. Δεν είναι εφικτό να ξαναγίνει ταυτόσημη με την αρχαϊκή της μορφή. Ο πολιτισμικός υβριδισμός προβάλλει ενδιαφέροντα στοιχεία, όμως στις φλέβες του ρέει πόνος...
ΑΝΑΒΙΩΣΗ & ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗΣ
Τελειώνοντας αυτήν τη σειρά μαθημάτων της γλώσσας runasimi των quechua –δηλ. των απογόνων των Incas- που συνεχίζουν να υπάρχουν σήμερα στις Άνδεις και ο πληθυσμός τους φτάνει τα 8.000.000 στο Περού, στη Βολιβία, στον Ισημερινό, στη Β. Αργεντινή και Χιλή και στη ΝΑ. Κολομβία, θα θέλαμε να αναφέρουμε κάποια στοιχεία για τις προσπάθειες που γίνονται σήμερα σε όλον τον κόσμο, προκειμένου να διατηρηθούν οι γλώσσες που βρίσκονται σε κίνδυνο εξαφάνισης και να αναβιώσουν όσες έχουν ήδη εξαφανιστεί.
Η γλώσσα είναι το πιο αυθαίρετο, αλλά συγχρόνως και το πιο λογικό αγαθό της ανθρώπινης σκέψης.
Η ύπαρξη μίας γλώσσας και η διατήρησή της σε ζωντανή, ενεργή μορφή, αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την πνευματική υγεία της Ανθρωπότητας.
Σήμερα (21ος αι.) υπάρχουν περίπου 7.000 γλώσσες.
Το 96% του παγκόσμιου πληθυσμού μιλάει μόλλις το 4% των υπαρχόντων γλωσσών.
Σύμφωνα με την πνευματικότητα των ιθαγενών, η γλώσσα αποτελεί το "στόμα του λαού" που τη μιλά, αλλά και το "στόμα της γης" (και της φύσης) που τη δημιουργεί. (Runasimi = "του Ανθρώπου το στόμα")
Επειδή, από ηθικής πλευράς, η γλώσσα αποτελεί παρακαταθήκη ιδεών, αξιών κι εμπειριών ενός πολιτισμού -κλασικού ακαδημαϊκού ή λαϊκού-, όταν μία γλώσσα εξαφανίζεται εσκεμμένα (λόγω κατάκτησης ή παγκοσμιοποίησης), τότε η κατάσταση του λαού της μπορεί να συγκριθεί με βομβαρδισμό του... Λούβρου! Ο θάνατος μίας γλώσσας (linguicide), λοιπόν, ισοδυναμεί με παιδομάζωμα... (Παν/μιο Adelaide, Australia)
Μία λέξη-πολιτισμικό/φιλοσοφικό κλειδί, αποτελεί θησαυρό της Ανθρωπότητας.
Βλ. https://idiaiteramathimataxenonglosson.wordpress.com/2014/09/21/cervantes/
Ανάλογα με το στάδιο καταστροφής που έχει υποστεί μία γλώσσα, είναι δυνατόν να εφαρμοστούν οι ακόλουθες μέθοδοι:
1. Reclamation / Αποκατάσταση (για γλώσσες σε «χειμερία νάρκη»)
2. Revitalization / Αναζωογόνηση-Ανανέωση (για γλώσσες που έχουν υποστεί σοβαρή ζημιά)
3. Reinvigoration / Ενδυνάμωση (για μικρής έκτασης γλώσσες που διαθέτουν ανήλικους που τη μιλούν ως μητρική)
Η Αποκατάσταση πραγματοποιείται με ντόπιους ομιλητές, και η Ανανέωση μέσω της μετάφρασης, ενώ η υπερ-διόρθωση αποβαίνει εις βάρος της αυθεντικότητας.
Τα φαινόμενα που παρατηρούνται σε αυτές τις περιπτώσεις, είναι τα εξής:
Α. Εννοιολογική επέκταση (αίμα > κρασί)
Β. Σύνθετες λέξεις
Γ. Αναδιπλασιασμός συλλαβών: Kchullu-kchullu = κρουστό μουσικό όργανο των Άνδεων
Δ. Παλίνδρομη δημιουργία
Ε. Ονοματοποιία
ΣΤ. Παράγωγα λέξεων
Ζ. Δάνεια
Η. Δάνεια σε μετάφραση (qollqe = ασήμι > χρήμα)
Πάντως, είναι αδύνατον να αναγεννηθεί μία γλώσσα χωρίς δάνεια. Δεν είναι εφικτό να ξαναγίνει ταυτόσημη με την αρχαϊκή της μορφή. Ο πολιτισμικός υβριδισμός προβάλλει ενδιαφέροντα στοιχεία, όμως στις φλέβες του ρέει πόνος...